Bron: Wikimedia Commons Opinie – Oscar Grenfell /Vertaal Slag
Na het afwijzen van de civielrechtelijke procedure van de DNC tegen Assange likt het establishment zijn wonden, zo lijkt het, en doet er alles aan de schade te beperken door zo weinig mogelijk ruchtbaarheid te geven aan deze toch zeer belangrijke rechtelijke uitspraak. zondag 4 augustus 2019 10:39
Na het afwijzen van de civielrechtelijke procedure van het Democratic National Committee (het nationale partijbestuur van de Democratische Partij) tegen Julian Assange likt het establishment zijn wonden, zo lijkt het, en doet er alles aan de schade te beperken door zo weinig mogelijk ruchtbaarheid te geven aan deze toch zeer belangrijke rechterlijke uitspraak. Een vertaling van het artikel van Oscar Grenfell op de World Socialist Web Site (WSWS) (2 augustus 2019), door Vertaal Slag.
De uitspraak van de federale rechtbank van 30 juli 2019 waarbij een civielrechtelijke procedure van de Democratic National Committee (DNC) tegen Julian Assange werd afgewezen als “bevooroordeeld” is een verwoestende aanklacht tegen de campagne van de Amerikaanse heersende elite om de oprichter van WikiLeaks af te maken. Het legde de hele “Russiagate” samenzweringstheorie bloot als een bedrog dat de afgelopen drie jaar door de Democratische Partij, de mediabedrijven en de inlichtingendiensten werd verspreid.
De beslissing door rechter John Koeltl van de Amerikaanse rechtbank voor het zuidelijke district van New York, verwierp de laster dat Assange met Rusland “samenspande” (om de e-mails te verkrijgen die aantoonden dan het DNC met het camapgneteam van Hillary Clinton afspraken maakte om de resultaten van de voorverkiezingen te manipuleren ten nadele van Bernie Sanders) . Het vonnis bevestigt zijn status als journalist en uitgever en verwerpt de bewering dat de WikiLeaks-publicatie in 2016 van gelekte e-mails van de DNC “illegaal” was.
Ondanks het belang van de uitspraak en zijn duidelijke nieuwswaardigheid werd ze onderworpen aan een bijna volledige black-out door de hele media in de VS en internationaal.
Radiostilte
De algehele stilte over de beslissing van de rechtbank – van The New York Times (die een rapport van zes paragrafen over de uitspraak op pagina 25 begroef) en de Washington Post tot “alternatieve” mediapublicaties als de Intercept, de TV-avondnieuwsprogramma’s en de publicaties van pseudolinks – kan alleen worden omschreven als een gecoördineerde politieke samenzwering.
Het doel is om elke discussie over het aan de kaak stellen door de rechtbank van de laster die is gebruikt om Assange te beschadigen en te isoleren, te onderdrukken, en om de ongekende internationale vervolging van zijn persoon vanwege het openbaar maken door WikiLeaks van Amerikaanse oorlogsmisdaden, surveillance-operaties en diplomatieke samenzweringen te rechtvaardigen.
The New York Times, de Washington Post en andere mediabedrijven hebben Assange meedogenloos zwartgemaakt als een ‘Russische agent’ en hem afgeschilderd als de spil van een samenzwering, die in Moskou zou zijn uitgebroed om de Democratische Partijkandidaat Hillary Clinton tijdens de Amerikaanse verkiezingen van 2016 van het presidentschap te beroven.
Nu hun claims onderworpen zijn aan rechterlijke toetsing en aangetoond is dat ze een weefsel van leugens en verzinsels zijn, hebben ze een beleid van radiostilte in acht genomen. Het lijdt geen twijfel dat als deze uitspraak van de rechtbank in het voordeel van de DNC was uitgepakt, deze zou zijn begroet met vette koppen en wall-to-wall-verslaggeving.
Deze reactie etaleert deze publicaties als staatspropagandisten en actieve deelnemers aan de campagne van de Democratische Partij, de regering Trump en de gehele heersende elite om Assange voor de rest van zijn leven te veroordelen tot een Amerikaanse gevangenis voor de ‘misdaad’ van het publiceren van de waarheid.
De redacteuren en prominente schrijvers op deze media, zoals de New York Times ‘editorial page’ redacteur James Bennet, hebben voortdurend contact met de CIA en andere inlichtingendiensten. Achter de schermen werken ze een redactionele lijn uit die de belangen van de WallStreet-banken en het militaire inlichtingenapparaat zal bevorderen. Tegelijkertijd beslissen ze welk nieuws en welke informatie ze zullen verbergen voor de Amerikaanse en wereldbevolking.
De inspanningen van de mainstream nieuwsmedia om de uitspraak weg te moffelen, zijn een duidelijk voorbeeld van het soort mediamanipulatie dat miljoenen mensen ertoe heeft gebracht alternatieve nieuwsbronnen op internet te zoeken, waarvan WikiLeaks zelf een voorbeeld is.
Bedreiging van het Eerste Amendement
De beslissing van rechter Koeltl maakte de antidemocratische en dictatoriale logica duidelijk van de DNC-zaak tegen Assange. Hij waarschuwde: “Als WikiLeaks aansprakelijk zou kunnen worden gehouden voor het publiceren van documenten met betrekking tot de politieke, financiële en verkiezingsstrategieën van de DNC, simpelweg omdat de DNC ze bestempelt als ‘geheim’ en ‘bedrijfsgeheimen’, dan zou elke krant of ander medium dit kunnen overkomen.” Hij verklaarde dat dit de bescherming, door het Eerste Amendement, van de persvrijheid zou opheffen.
Koeltl’s uitspraak was een absolute rechtvaardiging van de publicaties van Assange en WikiLeaks die de pogingen van de DNC om vals te spelen tijdens de voorverkiezingen in 2016 van de Democratische Partij tegen de zelfverklaarde “democratische socialist” Bernie Sanders ten gunste van Hillary Clinton, aan de kaak stelde.
De rechter vond dat deze uitgaves, tezamen met de publicatie van Clinton’s geheime toespraken voor WallStreet-banken, waarin zij beloofde hen te vertegenwoordigen, ‘aangelegenheden van het grootste publieke belang’ waren. Ze “lieten de Amerikaanse kiezers achter de schermen kijken van een van de twee grote politieke partijen in de Verenigde Staten tijdens een presidentsverkiezing”.
Koeltl vond bovendien dat er geen bewijs was om de bewering van de DNC te rechtvaardigen dat WikiLeaks met de Russische staat had samengewerkt om het materiaal te verkrijgen. Assange en WikiLeaks hebben altijd volgehouden dat de documenten niet door het Poetinregime aan hen werden verstrekt.
De uitspraak toonde de flagrante onwettigheid aan van de Amerikaanse vendetta tegen Assange. De lasterpraat dat hij opereerde als een ‘Russische agent’ om zich ‘te mengen’ in de Amerikaanse politiek, werd door de Amerikaanse regering en haar inlichtingendiensten gebruikt om het Ecuadoraanse regime onder druk te zetten om Assange’s internettoegang in 2016 en opnieuw in 2018 af te sluiten. Het diende als een belangrijk voorwendsel voor de onwettige beëindiging van zijn politieke asiel in het ambassadegebouw in april 2019.
Het vonnis was ook een impliciete openbaring van de wetteloosheid van de pogingen van de Trumpregering, met de volledige steun van de Democraten, tot uitlevering van Assange door Groot-Brittannië naar de VS, zodat hij kan worden vervolgd voor 18 Amerikaanse aanklachten, waaronder 17 voor spionage, goed voor een maximale gevangenisstraf van 175 jaar.
De regering-Trump en het ministerie van Justitie beweren dat het illegaal was voor WikiLeaks en Assange om oorlogslogboeken van het Amerikaanse leger uit Irak en Afghanistan, honderdduizenden diplomatieke berichten en andere documenten te publiceren die Amerikaanse oorlogsmisdaden en intriges blootleggen, aangeleverd door de dappere klokkenluider Chelsea Manning.
Grondwettelijk beschermde journalistieke activiteit
Koeltl’s uitspraak bevestigde echter het fundamentele democratische principe dat WikiLeaks het recht had om de DNC-documenten van 2016 te publiceren, zelfs als deze illegaal door de Russische regering of een andere entiteit waren verkregen.
De duidelijke implicatie is dat, zelfs als het besluit van Manning om Amerikaanse militaire en diplomatieke documenten te lekken een overtreding van de wet was, de publicatie van WikiLeaks dat niet was. De publicatie van zowel de lekken van 2010 als van 2016 was grondwettelijk beschermde journalistieke activiteit.
Koeltl ondermijnde verder de beweringen van de Trump-regering, de Democraten en de media dat Assange een ‘hacker’ is, die de bescherming van het Eerste Amendement niet zou verdienen. De rechter verwees herhaaldelijk naar Assange als een ‘journalist’ en WikiLeaks als een ‘uitgever’.
Met andere woorden, de poging om Assange uit te leveren aan de VS en hem te vervolgen is een frontale aanval op de Amerikaanse grondwet en de persvrijheid. In zijn veronachtzaming van nationaal en internationaal recht, kan het alleen worden omschreven als een buitengewone uitleveringsoperatie, vergelijkbaar met de ontvoeringen en folteringen uitgevoerd door de CIA.
De vijandige reactie op de uitspraak van Koeltl door het gehele politieke en media-establishment, in de VS en internationaal, toont aan dat deze samenzwering niet zal worden verijdeld door klaaglijke smeekbedes aan regeringen, politieke partijen en mediabedrijven die de aanval op de wettelijke en democratische rechten van Assange hebben geleid.
Zij allen maken gebruik van de vervolging van Assange als een testcase voor het opleggen van steeds meer autoritaire maatregelen, gericht op het onderdrukken van de toenemende vijandigheid van de bevolking tegen oorlog, sociale ongelijkheid en de aanval op democratische rechten.
Massabeweging
Wat nodig is, is de ontwikkeling van een massabeweging van onderaf, om de immense sociale en politieke macht van de werkende klasse internationaal te mobiliseren om de vrijheid van Assange te waarborgen en alle democratische rechten te verdedigen.
Om deze kritieke strijd voort te zetten, hebben de WSWS en het Internationale Comité van de Vierde Internationale vorige maand opgeroepen tot de oprichting van een Globaal Defensiecomité om Assange en de moedige klokkenluider Chelsea Manning te bevrijden.
Originele artikel is geschreven door Oscar Grenfell op de World Socialist Web Site (WSWS) op 2 augustus 2019.
Vertaling: Vertaal Slag