JDreport 21 augustus 2019
Niet iedereen zal de kreet “Target 2” kennen. Voor velen een ver-van-mijn-bed-show. Wat niet weet, wat niet deert. Voor wie het weten wil, het is een gebruikte term binnen het bancair systeem in de Eurozone. Zeg maar een gecompliceerde betalingsbalans tussen de 19 landen die binnen de EU de euro gebruiken. De meeste inwoners van die landen maken zich er geen zorgen over.
Betalingsbalans uit balans
Mensen vinden het al lastig om het onderscheid te maken tussen de EU-landen en de eurolanden. Van de 28 EU-landen gebruiken 19 lidstaten de euro als betaalmiddel. De familie doorsnee heeft al moeite genoeg om de complexe problematiek binnen de EU-lidstaten en de eurozone te volgen. Daarvoor hebben we toch politici gekozen die ons vertegenwoordigen en de ingewikkelde problemen maar moeten oplossen.
Gevaren Target 2
De Europese Unie met zijn verschillende instituties verbergt nogal wat kwalen voor de buitenwacht omdat ze bang zijn voor het anti-EU sentiment. Door complexe verstrengeling worden makkelijk onjuiste conclusies getrokken door Jan Publiek. En er zijn al genoeg wrijvingen tussen de lidstaten momenteel die de volle aandacht trekken. De naderende verkiezingen in Italië, de Brexit, immigratie en nog wat andere zaken zouden een negatieve weerslag kunnen hebben op het anti-EU sentiment.
Ook de ECB doet een duit in het zakje met zijn repressieve monetaire beleid, waar de familie Doorsnee al behoorlijk wat last van ondervindt. Wat echter bijna niemand in beeld heeft zijn de gevaren van het Target 2 systeem. Naast het beteugelende ECB-beleid misschien wel het grootste gevaar dat de eenheid van de EU bedreigt. Om te weten wat het gevaar exact inhoudt is het zaak om Target 2 een beetje te begrijpen. Voor een duidelijke uitleg kunt u terecht bij Wikipedia.
Vorderingen en schulden
De tabel geeft de saldo’s van wat de aan TARGET2 deelnemende centrale banken op elkaar hadden vanaf 2008. Het zijn de vier landen met de grootste vorderingen en de vijf landen met de grootste schulden. Voor de andere deelnemende landen zijn de saldi relatief klein.
TARGET 2 Saldotabel: Saldo’s in miljarden euro per jaar einde:
Staat 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018
Duitsland 115,3 177,7 325,6 463,1 655,7 510,2 460,8 584,2 754,3 906,9 966,2
Luxemburg 42,1 52,5 67,9 109,4 106,2 103,7 105,1 147,6 187,4 192,2 213,0
Nederland -18,8 15,4 40,5 152,8 120,8 46,1 19,4 54,7 87,0 71,0 92,6
Finland 5,1 9,5 19,7 66,0 70,6 22,2 19,7 20,1 22,0 40,4 39,8
Portugal -19,0 -23,4 -59,9 -60,9 -66,0 -59,6 -54,5 -61,7 -71,6 -81,2 -82,8
Ierland -44,4 -53,5 -145,2 -120,4 -79,3 -55,1 -22,7 -3,0 -1,0 1,9 14,3
Griekenland -35,3 -49,0 -87,1 -104,8 -98,4 -51,1 -49,3 -94,4 -72,3 -59,4 -28,6
Italië 22,9 54,8 3,4 -191,4 -255,1 -229,1 -208,9 -248,9 -356,6 -439,0 -482,0
Spanje -35,0 -41,1 -50,9 -175,0 -337,3 -213,7 -189,9 -254,1 -328,1 -373,7 -401,9
Enorme onbalans
In de bovenstaande tabel komt een duidelijke onbalans naar voren. Het enorme positieve saldo van Duitsland van 966 miljard(!) valt direct op en als klein landje doen wij ook braaf mee met ons tegoed van meer dan 100 miljard eind 2019. Zie hoe onrustbarend elk jaar de saldo’s stijgen. De bedragen lopen alleen maar op in plaats van afnemen. Je zou je toch als eerzaam burger van een landje met een goeie boekhouding kunnen afvragen waarom er na 11 jaar oplopende tekorten op de betalingsbalans niets wordt gedaan om deze recht te trekken.
Als boekhouder van een bedrijf had je al lang aan de bel getrokken. De ECB en de Nederlandse Bank ondernemen niets. Is dat een vorm van machteloosheid? Of zou er achter de schermen worden gewerkt om de balans recht te trekken door een of andere boekhoudkundige kunstgreep. Wat speelt hier?
Manipulatie van de eerste orde
Ik denk het te weten. Een pasklare oplossing in de vorm van een (eind)afrekening bestaat niet. Een schuldeiser die uitgestelde betalingen te ver laat oplopen kan meestal naar zijn centen fluiten en gaat failliet. De vorderingen neerleggen bij een incassobureau leidt meestal tot faillissement van de schuldenaar. Kortom, het afrekenen gaat niet gebeuren want dat zal de val van de euro inleiden. Hiermee moet toch duidelijk worden dat de eurozone ten dode is opgeschreven en alleen nog bestaat door boekhoudkundig gesjoemel.
Hoe geloofwaardig zijn onze centrale banken nu nog. Hier is toch sprake van manipulatie van de eerste orde? Kom op mensen, wakker worden.
Waar wachten we op
De reden dat ik hier over schrijf is omdat ik mij zorgen maak. Het lijkt alsof dit probleem onder tafel wordt gehouden. Er is al teveel gedoe binnen de EU waar de Europese Centrale Bank(ECB) een repressief beleid voert. Kennelijk is men bang voor enige beroering. Het is weer de bekende veenbrand. Er broeit wat ondergronds en op gegeven moment komt het vuur aan de oppervlakte. Wat te denken als straks Italië afkoerst op een populistische regering met een vijandige houding t.o.v. de EU met de euro.
En wat te denken als de publieke opinie in Duitsland omslaat naar een anti-EU stemming. De problemen rondom de euro en de bancaire onevenwichtigheden met de Target 2-afspraken zijn donders goed bekend bij de echte insiders bij onze Duitse buren. Deze houden zich echter wijselijk stil omdat ze weten dat het enorme verschil in de betalingsbalans nooit door de ECB met de nationale centrale banken kan worden opgelost. En dezelfde insiders snappen ook dat hun machteloosheid vanzelf wordt ingehaald door de bittere realiteit van een totaal faillissement van de eurozone.
ECB doet geheimzinnig
Overigens zien de werkelijke netto saldo’s van de Target 2 betalingsbalans er wel wat anders uit dan wat de tabel aangeeft vanwege nog wat onduidelijke verrekeningen, waarover de ECB geheimzinnig doet. Maar de risico’s zijn absoluut zorgelijk. De ECB geeft weinig informatie over de netto blootstelling van de verschillende nationale centrale banken. In 2011 zei de bekende econoom Willem Buiter er dit over: “These imbalancesmaybe – andcurrentlylikely are – a symptom of thedifficulty of banking systems in a number of Eurozone peripherycountries have in fundingthemselves in themarkets without public support.” Kortom, bij een naderende recessie lijkt een bankencrisis onafwendbaar.
Domino-effect
In het ergste geval een crisis met een domino-effect naar een kredietcrisis en mogelijk uitwaaierend naar een eurocrisis, een EU crisis, en wat nog meer. Wat in deze omstandigheden de Deutsche Bank(DB) gaat doen, daar wil ik het maar niet over hebben. Misschien wordt de volgorde van de kettingreactie …