(Hayo Bol) Straling afkomstig van mobiele telefoons heeft wel degelijk een effect op de celdeling en de celcommunicatie. Blij verrast las ik onlangs onderstaand artikel van dokter Andrew Goldsworthy. Hij legt in begrijpelijke taal uit wat hij ontdekte in zijn onderzoek. Zo blijkt het dat celwanden op moleculair niveau als het ware ‘leeglopen’ onder invloed van straling waarna de cel niet meer kan functioneren. Lees hieronder een korte samenvatting [met toestemming overgenomen] van zijn stuk zoals gepubliceerd op kennisplatform ems.org

Wie een uitgebreide lezing over dit onderwerp wil meemaken is welkom op 14-10 in Den Andel
29-10 in Leeuwarden, 31-10 in Hurwenen of 28-11 in Haule. Meer info zie hier.

De biologische effecten van zwakke elektromagnetische velden

Problemen en oplossingen 

Dr. Andrew Goldsworthy, maart 2012 vertaald door Peter van der Vleuten, augustus 2013:

Ik ben voormalig docent aan het Imperial College in Londen, na Oxford en Cambridge de derde universiteit van het Verenigd Koninkrijk en gerenommeerd om haar expertise op het gebied van elektrotechniek en gezondheid. Ik heb vele jaren besteed aan het bestuderen van de calciumhuishouding in levende cellen en hoe cellen, weefsels en organismen worden beïnvloed door elektrische en elektromagnetische velden.
In dit artikel wil ik in lekentaal proberen uit te leggen hij uit hoe zwakke elektromagnetische velden van mobiele telefoons, draadloze telefoons en WiFi ernstige gevolgen kunnen hebben voor de gezondheid van mens en dier. Dit houdt schade in aan klieren, met als gevolg obesitas en aanverwante stoornissen, chronische vermoeidheid, autisme, toename van allergieën en meervoudige chemische gevoeligheden, vroegtijdige dementie, DNA-schade, verlies van vruchtbaarheid en kanker.

Dit alles gebeurt op niveaus van straling waarvan onze overheden en de telefoonbedrijven zeggen dat ze veilig zijn, omdat de straling te zwak is om significante verwarming te veroorzaken. Dit is het enige criterium dat ze gebruiken om de veiligheid te beoordelen. In feite brengt het directe elektrische effect op onze cellen, organen en weefsels veel meer schade aan bij energieniveaus die honderden of duizenden malen lager kunnen zijn dan die door significante oververhitting. Dit noemen we de niet-thermische effecten. Tot op heden doen onze regering en onze gezondheidsautoriteiten niets om ons hier tegen te beschermen.

Samenvatting
Veel van de gemelde biologische effecten van niet-ioniserende elektromagnetische velden treden op bij niveaus die te laag zijn om significante verwarming te veroorzaken, dat wil zeggen ze zijn niet-thermisch. De meeste kunnen worden verklaard door elektrische effecten op levende cellen en hun membranen. De wisselende velden genereren wisselende elektrische stromen die door de cellen en weefsels vloeien en structureel belangrijke calciumionen uit celmembranen verwijderen, waardoor die gaan lekken.
Elektromagnetisch behandeld water (zoals gegenereerd door elektronische water-conditioners, die worden gebruikt om kalkaanslag te verwijderen) heeft vergelijkbare effecten. Dit houdt in dat de effecten van de velden ook kunnen worden uitgeoefend in de bloedbaan. Vrijwel alle niet-thermische effecten van elektromagnetische straling kunnen worden verklaard door het lekken van celmembranen.

Meestal heeft dit naar binnen lekken van vrije calciumionen een enorme elektrochemische gradiënt tot gevolg, waardoor calcium-gevoelige enzymsystemen worden beïnvloed. Dit is het normale mechanisme waarmee cellen mechanische membraanschade voelen. Ze reageren normaal door reactiemechanismen die de groei en reparatie stimuleren, met inbegrip van de MAP-kinase cascades, die het signaal versterken.

Als de schade niet te groot of te langdurig is, zien we een stimulering van de groei en het effect lijkt positief, maar als de blootstelling voortduurt, worden deze mechanismen overwonnen en het resultaat is uiteindelijk schadelijk. Dit fenomeen treedt zowel op bij ioniserende als bij niet-ioniserende straling en wordt straling-hormese genoemd. Cellen van klieren zijn hier een goed voorbeeld van, aangezien kortdurende blootstellingen hun activiteit stimuleren, maar blootstelling gedurende langere tijd veroorzaken zichtbare schade en functieverlies. Schade aan de schildklier door het wonen binnen 100 meter van een GSM basisstation veroorzaakte hypothyreoïdie en kan gedeeltelijk verantwoordelijk zijn voor de huidige uitbraak van obesitas en chronische vermoeidheid.

Secundaire gevolgen van overgewicht zijn diabetes, koudvuur, hartproblemen, nierfalen en kanker. Straling van GSM basisstations beïnvloedt ook de bijnieren en de aanmaak van adrenaline en cortisol. Overtollige adrenaline veroorzaakt hoofdpijn, hartritmestoornissen, hoge bloeddruk, tremoren en slaapproblemen, die allemaal zijn gemeld door mensen die dicht bij basisstations wonen. De productie van cortisol verzwakt het immuunsysteem en kan omwonenden van basisstations meer vatbaar maken voor ziekten en kanker.

Naar binnen lekken van calcium in de neuronen van de hersenen stimuleert hyperactiviteit en maakt ze minder goed in staat om zich te concentreren op taken, wat kan resulteren in “attention deficit hyperactivity disorder” (ADHD). Wanneer dit gebeurt in de hersenen van ongeboren baby’s en jonge kinderen, vermindert dit hun vermogen om zich te concentreren op het leren van sociale vaardigheden en kan dit autisme veroorzaken. Lekkage van de cellen van het perifere zenuwstelsel bij volwassenen zorgt voor foutieve signalen naar de hersenen. Dit resulteert in de symptomen van elektromagnetische intolerantie (elektromagnetische overgevoeligheid). Sommige vormen van elektromagnetische intolerantie kunnen het gevolg zijn van beschadiging door de mobiele telefoon van de bijschildklier, die het calcium in het bloed controleert en celmembranen meer “lekgevoelig” maakt. Verdere blootstelling kan dan resulteren in symptomen van elektromagnetische intolerantie.

GSM straling beschadigt het DNA indirect, hetzij door de lekkage van spijsverteringsenzymen uit lysosomen of door de productie van reactieve zuurstof soorten (ROS) van beschadigde mitochondriale en plasma membranen. De gevolgen zijn vergelijkbaar met die van blootstelling aan gammastraling van radioactief isotoop.

Effecten van DNA schade houden een verhoogd risico op kanker en een verlies van vruchtbaarheid in. Beide gevolgen zijn geconstateerd in epidemiologische studies. De effecten van de mobiele telefoon en WiFi-straling zijn ook experimenteel vastgesteld met behulp spermavocht. De resultaten toonden de productie van ROS en een verlies aan kwaliteit van het sperma en, in sommige gevallen, DNA fragmentatie.

Bron kennisplatformems

Bron: eartmatters

Bron: youtube