door Door Frankema | 15 feb 2015 | Interview
“Tja, zelfs leidinggevenden laten zich vrijwillig vaccineren. Het is niet zo dat mensen die bij het RIVM werken anderen iets willen aandoen met vaccins. Het is zoals vele mensen op deze aardbol, ze zijn gewoonweg niet wakker. In de begintijd dat ik daar werkte was ik dat ook niet. Het is een proces geweest van jaren. Ik hoop mijn zaadjes bewustzijn op de valreep nog te kunnen plaatsen daar. Al is er maar één die door mijn ontslag, en de motivatie om dit in te dienen gaat nadenken, dan ben ik een blij mens.” ~ Nelleke Bakker
Op 6 Januari 2015 hangt Nelleke haar labjas voor de laatste keer aan de kapstok. Na bijna 25 jaar werken op de afdeling Vaccinaties houdt ze het voor gezien bij het RIVM. Het overheidsinstituut dat staat voor gezondheid heeft al die jaren in haar onderhoud voorzien, maar ‘hun kijk op gezondheid strookt niet meer met die van mij.’
‘Daar is over nagedacht’, denkt de burger vaak over het vaccinatieprogramma dat de overheid ons ‘aanbiedt’. We hebben geen tijd om zelf uit te zoeken of het eigenlijk wel klopt wat er van reguliere zijde geschreven en gezegd wordt over de noodzaak van vaccins. Noch om uit te vinden of wat we volgens officiële voorlichtingssites ‘moeten’ doen om gezond te blijven eigenlijk wel hout snijdt.
De eerste regel op de website van het RIVM is:
Het Rijksinstituut voor Volkgezondheid en Milieu bevordert de publieke gezondheid en een schoon en veilig leefmilieu’
Kunnen we ervan uitgaan dat de 1700 mensen die bij deze instantie werken experts zijn in wat er voor nodig is om gezond te blijven en een ‘schoon en veilig leefmilieu’ in stand te houden? Zijn degenen die ‘voor ons denken’ zelf gezond? Leven ze bewuster en langer en hebben zij geen last van alle kwalen die steeds meer mensen en zelfs kinderen tegenwoordig plagen? Wat doen al die mensen eigenlijk de hele dag? Waar halen ze hun informatie vandaan en waarom zouden we hun adviezen op moeten volgen?
Het handje vol mensen bij de overheid ‘dat erover nadenkt’ breekt zich waarschijnlijk het hoofd over hoe men de massa kan blijven manipuleren zich aan het vaccinatieprogramma te houden. Niet over hoe men mensen kan ondersteunen in het maken van een bewuste keuze. De website van het RIVM staat helaas bol van ongefundeerde aannames en regelrechte leugens. En het overgrote gedeelte van de werknemers bij het RIVM blijkt net zo weinig af te weten van de risico’s van vaccineren als de doorsnee burger.
Betekent dit dat de mensen die er werken ‘niet te vertrouwen’ zijn? Onkundig, onaardig, onbetrouwbaar? Nee, dat denk ik niet… En het gaat niet om het ‘labelen’ van ‘vriend’ of ‘vijand’, maar om onbewust of bewust. In alle lagen van de maatschappij is er een bewustwordingsproces gaande – ouders, artsen en overheidsmedewerkers… We gaan allemaal door een soortgelijke transformatie heen. Na de ouders en artsen die hierover gedeeld hebben, heb ik het genoegen te spreken met een overheidsmedewerkster. Wat is de aanleiding geweest voor Nelleke om haar baan bij het RIVM op te geven en hoe is dit proces voor haar verlopen? Je leest het in het onderstaande vraaggesprek.
Nelleke: “Ik heb ontslag genomen na het zien van een drie uur durend ‘rondetafelgesprek’ geproduceerd door John Consemulder met Désirée Röver, Door Frankema en dr. Hans Moolenburgh.1 Het raakte me heel diep en de tranen stonden in mijn ogen toen ik tegen mijn man zei: ‘Ik stop ermee; ik kan hier niet langer aan meewerken.’ Het voelde voor mij als onomkeerbaar. Verdrietig, maar ook vanuit een helder besef van: ik kan en wil hier niet meer voor kiezen.
Meteen daarna voelde ik me een soort van bevrijd. En misschien is het wel de beste beslissing die ik ooit genomen heb. Ik kan nu vrijuit praten – dat alleen al voelt heerlijk. En ik kan doen wat ik denk dat goed is voor mijn gezondheid zonder daarop aangekeken te worden. Sowieso een bevrijding als je doet waar je zelf voor staat.
Het rondetafelgesprek over vaccins met Door Frankema, Désirée Rover en Hans Moolenburgh
(het artikel gaat verder onder de youtube)
Voor mijn kinderen is het te laat.
Ik heb er te lang in geloofd dat ik er goed aan deed en tot mijn grote spijt zijn al mijn kinderen gevaccineerd. De oudste is nu 23, en dan heb ik een dochter van 21, een zoon van 19 en de jongste is 15. Bij de oudste ging het meteen mis. Hij krijste vreselijk na de prik. Ik heb de huisarts gebeld en die zei: ‘Ja dat is normaal, geef maar wat paracetamol en het gaat wel weer over.’ Je denkt: ‘het hoort erbij, een kind wordt kennelijk ziek van de vaccinatie.’ Ik vertrouwde blind op de huisarts, maar achteraf gezien weet ik dat dit hersenhuilen geweest is. Na het zien van het rondetafelgesprek dacht ik: ‘dát was het dus!’ Hersenhuilen gaat je door merg en been – het is een bijwerking van vaccins en het was dus niet normaal wat mijn baby overkwam! Ik vind het zo erg dat je dat allemaal achteraf bedenkt. Dat je dan pas beseft wat er gebeurd is met je kind en dat je daar eigenlijk zo lang geen weet van hebt gehad. Daar ben ik enorm van geschrokken.
Mijn derde kind, nu 19, heb ik enorm zien veranderen na de vaccinaties. Hij kreeg een ander karakter zonder dat er verder iets aan de hand was. Hij werd heel driftig, begon boos met dingen te gooien en dergelijke. Er was soms geen land met hem te bezeilen. Waar komt dat vandaan? Ik denk nu dat dit ook te maken heeft gehad met vaccineren. Je kunt dat nooit met zekerheid zeggen, maar ik heb het zien gebeuren en sterke vermoedens. Wat ik ook gemerkt heb is dat mijn kinderen altijd ziek waren. Vooral mijn oudste zoon was verkouden of had een oorontsteking. Hij was eigenlijk constant ziek.
Als ik kijk naar kinderen die ik ken die niet gevaccineerd zijn, zie ik dat het heel anders kan zijn. Mijn kleindochter bijvoorbeeld is niet gevaccineerd en ze is nooit ziek! Een vriendin van mijn schoondochter heeft een kindje dat niet gevaccineerd is tot 8 maanden. Hij is altijd gezond geweest. Toen ging ze naar het buitenland met haar kindje en heeft het laten vaccineren. Vanaf dat moment is het alleen maar ziek geweest. Alsmaar verkouden en koorts. Beide kinderen komen niet in een kinderdagverblijf, dus dat is toch een beetje vergelijkbaar. Voor mij is 1 + 1 = 2.
Wat weten de mensen bij het ‘instituut dat staat voor gezondheid’ over gezondheid?
Ik heb op het lab gewerkt waar ik diagnostische testen uitvoerde. Later heb ik mijn werk op het lab gecombineerd met administratieve werkzaamheden.
Eigenlijk ben ik niemand tegengekomen op het RIVM die zich bezighoudt met gezondheid – het gaat allemaal over ziekte. Het bewustzijn over wat er in een vaccin zit is nul. Men weet het niet en staat er niet bij stil.
Ik had wat betreft ‘een gezonde levensstijl’ geen klik met mijn collega’s. Ik ontwikkelde me een heel andere kant op. Ik was bezig met voeding en dat soort dingen, maar daar kon ik het op mijn werk niet over hebben. Dat was best lastig. Ik kwam daar ’s ochtends binnen met een groentesap en daar werd dan lacherig over gedaan. Ze vonden dat allemaal maar raar.
De meeste denken dat ze doen wat goed is voor hun kinderen en voor hun gezondheid, maar ze hebben geen flauw benul van hoe de vork in de steel zit – echt ongelofelijk. Toen ik ontslag had genomen bij het RIVM dacht ik: ‘ik heb niks meer te verliezen, ik kan nu gewoon praten over hoe ik zelf dingen ervaar.’ Ik had een stagiaire op mijn kamer zitten en zij was een maand voordat ze bij ons kwam werken gevaccineerd. Je loopt natuurlijk een bepaald risico als je op het lab werkt en je ‘moet’ volledig gevaccineerd zijn. De tweede week dat ze bij ons zat kreeg ze ineens een enorme allergische aanval na het eten van noten. Haar keel sloeg dicht en ze moest per ambulance afgevoerd worden. Dit heeft zich een paar keer herhaald en ze hebben testen en alles gedaan om de oorzaak te vinden. Ik denk dan meteen: ‘vaccinatie!’ En dat heb ik tegen dat meisje gezegd. Ze antwoordde dat het inderdaad door haar heengegaan was of de aanvallen wat met dat vaccin te maken zouden kunnen hebben. Dus ik zei: ‘Ga je dat dan niet verder onderzoeken?’ ‘Nee’ zei ze, maar ik kijk voortaan wel beter uit. Ik laat me niet meer vaccineren.’ Ergens vermoeden ze het dus wel, maar je kunt als je op het RIVM werkt natuurlijk geen vraagtekens plaatsen bij vaccins!
Een cultuur van ontkenning
Mensen zitten zo in een bepaald stramien, bepaalde dingen kunnen niet gedacht worden, want dat is een bedreiging voor je werk, of je positie of status quo. Ik heb collega’s gehad met jonge kinderen, en hup, meteen die naald erin – in volledig vertrouwen! En ze vonden mij allemaal maar raar en ze wilden er niet over nadenken, want dan stappen ze uit die matrix van: vaccins zijn goed.
Men is zich bij de overheid dus niet bewust van de mogelijke risico’s van vaccins en men staat er ook niet voor open. Mijn collega’s vonden het niet leuk om er iets over te lezen en ze deden ook geen enkele stap mijn kant op. Tijdens het laatste gesprek dat ik met mijn baas had voor mijn vertrek vroeg ze: ‘Heb je nog iets wat positief zou kunnen bijdragen aan het RIVM?’ Toen kwam het gesprek op het ‘shaking baby syndrome’ – een heftige bijwerking van vaccins. Ze begon meteen ergens anders over te praten. Ze ging er niet eens op in; deed gewoon alsof ze me niet hoorde. Dit soort mensen hebben een universitaire opleiding gehad en alleen maar te horen gekregen dat vaccins veilig zijn. Ze kunnen bijna niet meer anders denken en ze willen het ook niet, juist als ze een hogere functie hebben. Mensen die minder opgeleid zijn, die breder kijken en minder vastzitten in dat wat ze hebben geleerd hebben zijn misschien eerder bereid om het zelf te onderzoeken. Die zitten niet alleen maar in het denken, maar ook in het gevoel. En ze hebben minder te verliezen, dat speelt ook mee.
De druppel die de emmer deed overlopen
De eerste keer dat ik voelde dat er iets niet klopte met die vaccins was naar aanleiding van de dood van Freek Hagoort, drie dagen na de BMR-DTP. Ik had het er dan weleens met iemand over en dan werd er gezegd: ‘Oh dat is toeval.’ Het heeft altijd in mijn achterhoofd gezeten en door het kijken van het eerdergenoemde ronde tafel gesprek werd bij mij de laatste twijfel weggenomen.
De directe aanleiding voor het indienen van mijn ontslag was dat ik moest meewerken aan een onderzoek naar de ‘prikbereidheid’ van ouders. Ik moest mensen bellen om te vragen of ze mee wilden gaan doen aan een programma om het mazelen vaccin vervroegd toe te dienen; in plaats van met 11 maanden met 6 maanden. Ik dacht: ‘nee, dat kán gewoon niet, al die chemicaliën al zo jong inspuiten, ik wil hier niet aan meewerken.’ Het druiste zo tegen mijn eigen denkwijze en hoe ik wil zijn in. Dus ik heb meteen na de kerstvakantie ontslag genomen.
Later – door het lezen van jouw boek – ben ik erachter gekomen dat op de bijsluiter voor artsen en professionals van het M-M-RVAXPRO staat:
“Er zijn momenteel geen gegevens beschikbaar over de werkzaamheid en veiligheid van M-M-Vaxpro voor het gebruik bij kinderen jonger dan 9 maanden”
Toen een alerte ouder een vraag stelde over de bijsluiter op de Facebookpagina van het RVP (Rijksvaccinatieprogramma) kreeg zij als antwoord:
“De bijsluiter wordt uitgegeven door de producent van het vaccin. Wij zijn niet betrokken bij de totstandkoming van de tekst van een bijsluiter. Dus vragen daarover kun je beter aan de producent zelf stellen”.
Dat klopt toch niet? Op de bijsluiter van het M-M-RVAXPRO voor ouders staan 8 hulpstoffen vermeld die in het vaccin zitten. Er staat niet bij vermeld dat deze stoffen E-nummers zijn. Dit zijn nummers die aangeven of bepaalde stoffen gezondheidsrisico’s met zich meedragen, variërend van lichte hoofdpijn tot hersentumoren. Ze worden onderverdeeld in groen (oké), oranje (oppassen) en rood (absoluut vermijden). In het vaccin dat ‘aangeboden wordt aan kinderen jonger dan 6 maanden’, zitten van de 8 toevoegingen maar liefst 7 in het rood en oranje. Maar dat wordt er niet bijgezet. Het is werkelijk misselijkmakend. De bijsluiter dient eerlijke informatie te geven over risico’s van het vaccin, maar dat kan je natuurlijk niet verwachten als het door het farmaceutisch bedrijf zelf geschreven wordt. Er wordt zo veel geld aan vaccins verdiend. Maar je zou wel verwachten dat de overheid er alles aan doet om ons te beschermen tegen de hebzucht van het bedrijfsleven, maar dat is helaas niet het geval. Reden voor mij om per direct mijn ontslag in te dienen!