Ben jij ook helemaal klaar met de Nederlandse overheid? Laat je soeverein verklaren! Je bent er al met wat formulieren en een brief aan de koning.
door Abel van Gijlswijk05 december 2014
De regering, de regels, het systeem, de banken, de media – ik ben ze zat. Geen goede reden, gewoon een algemeen gevoel van onvrede. En ik ben niet de enige, zo blijkt uit talloze burgerinitiatieven, protesten en het algemene wantrouwen van mensen tegenover alle partijen die macht over ze uitoefenen. In de Tegenlicht-aflevering ‘We Zijn Het Zat’ van afgelopen maart worden ze mooi op een rijtje gezet: van de Occupy-beweging tot Russell Brand. Als het zo moet heeft niemand er zin meer in.
Maar wat gaan we eraan doen? Protesteren lijkt niet te werken. Rebelleren heeft ook geen zin: daarvoor is de tegenstander te groot en algemeen. Naast onvrede zitten we nu dus ook nog eens met onmacht. Kempi omschreef het perfect toen hij zei: “We zitten vast in een kutsysteem.” Toch is er geen reden tot paniek. Je kunt je namelijk gewoon uitschrijven bij de Nederlandse staat, door je soeverein te laten verklaren.
‘Soeverein’ betekent de hoogste macht of het hoogste gezag. Ooit was dat de paus of een koning, nu is het meestal een staat. Een soeverein persoon is iemand die geen macht erkent die groter dan de persoon zelf is – dus ook geen staat. Denk daarbij aan libertarisme, niet aan egoïsme.
De mogelijkheid van dit soort persoonlijke soevereiniteit is niet algemeen bekend. Er is bijvoorbeeld nog geen Nederlandse wikipediapagina over, en dat is mijn maatstaf der dingen. Maar het is een groeiend fenomeen: in Nederland hebben inmiddels enkele duizenden mensen zich soeverein laten verklaren, en de teller loopt. De wikipediapagina van ‘soevereiniteit’ geeft wel een goede reden voor waarom soevereiniteit zo aantrekkelijk is: “Soevereiniteit is de basis van diplomatie. Het bepaalt met wie onderhandeld of oorlog gevoerd moet worden.” Een soeverein persoon is in de positie om te onderhandelen met de staat. Over belasting- of verzekeringsplicht bijvoorbeeld – tot op het punt dat je kunt weigeren belasting te betalen. Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn. Want als het waar is, waarom is dan nog niet iedereen soeverein? Goeie vraag.
Rob is 35 jaar oud en een weldenkende wereldburger. Zijn ouders waren een avontuurlijk stel, waardoor hij op jonge leeftijd al een flink deel van planeet aarde had gezien. Ook Nederland is hem niet vreemd: hij heeft in de meeste van de grote steden wel even gewoond. Na het overlijden van zijn ouders is hij in Amsterdam blijven plakken, waar hij Interactieve Media studeerde – “die studie sloeg echt nergens op.” Vervolgens werkte hij een tijdje bij een reclamebureau, dat hij na een half jaar gillend verliet. Nu bouwt hij interieurs en klassieke motoren, dingen met zijn handen, maar hij maakt zich klaar om naar Zuid-Amerika te verkassen. Voordat hij dat doet neemt hij hier in Nederland eerst nog de laatste stap richting het claimen van zijn eigen naam. Rob is het namelijk zat.
De eerste stap richting soevereiniteit is de staat vriendelijk verzoeken of ze je gegevens voor zichzelf willen houden. Dat doe je door een geheimcode 7 aan te vragen in de Gemeentelijke Basisadministratie Persoonsgegevens. Benodigdheden: een kopie van je geboorteakte, een kopie van je paspoort en het bijbehorende formulier dat je hier op maat kunt maken. “De vrouw achter de balie wist nergens van toen ik in het gemeentehuis stond met al die papieren. Ze zou er wel even iemand bij halen. Uiteindelijk kwam er een oude man om naar mijn verzoek te luisteren. Hij probeerde me eerst bang te maken met gerechtelijke gevolgen, maar ik bleef aandringen dat ik een geheimcode 7 wilde. Hij wist dondersgoed dat ik alles voor elkaar had en toen bond hij in. Hij nam mijn verzoek in behandeling en ik kreeg daarvan een bevestiging. Dat zou je later nodig kunnen hebben als bewijs. Je krijgt dan een brief thuis dat het in ontvangst is genomen en na ongeveer vier weken kreeg ik een brief waarin stond dat ik een geheimcode 7 heb.”
Rob kwam in aanraking met soevereiniteit via een vriend. Die introduceerde hem aan de website Ikclaimmijnnaam.nl, waarop een driestappenplan te vinden is om tot persoonlijke soevereiniteit te komen. Ik Claim Mijn Naam is een initiatief van Luca van Dinter. Van Dinter deed in 1975 zijn eerste juridische ervaring op bij acties tegen kernenergie, en groeide in zijn rol met de acties tegen de neutronenbom en later in de lobby voor milieuvriendelijk bouwen. Hij besefte in 2010 dat het gek was dat voor iedere baby die in Nederland wordt geboren een ‘natuurlijk persoon’ wordt aangemaakt door de staat. Een ‘natuurlijk persoon’ is – hoe tegenstrijdig het ook klinkt – niet meer dan een nummer waar informatie aan gekoppeld is: je sofinummer. Deze natuurlijke persoon is eigendom van de staat en verplicht belasting te betalen en aan alle eisen te voldoen. Van Dinter vogelde een juridische manier uit waarop iedere Nederlandse staatsburger het eigendom over zijn natuurlijke persoon terug zou kunnen claimen, en zo op gelijke voet komt te staan met de staat, in plaats van er onderdanig aan te staan. Dat gaat – om totale anarchie te voorkomen – volgens Van Dinters methode gepaard met een aantal handvesten, waaronder de verklaring van de rechten van de mens en burger, en een belofte van trouw aan het welzijn van de aarde. Waar het volgens hem op neerkomt is dat het gezag van de overheid onrechtmatig is en dat de overheid daar misbruik van maakt ten nadele van de aarde en haar burgers.
De gezondheidszorg is volgens Rob een goed voorbeeld. “De regering verplicht iedereen om een zorgverzekering af te sluiten. Tegelijkertijd worden er allerlei regeltjes voor premies en vergoedingen gemaakt, waardoor je eigenlijk niet zo heel veel keus meer hebt in het uitzoeken van een zorgverzekering. Ondertussen verhogen ze bij de wet die premie en het eigen risico ieder jaar een beetje. Je krijgt – arm of rijk – een boete als je niet betaalt. Van de staat, niet van de zorgverzekeraar. Aan het eind van het jaar mogen we in de krant lezen wat voor recordwinsten de zorgverzekeraars nu weer hebben geboekt. Ik kan daar niet bij met mijn hoofd.”
Na het verkrijgen van de geheimcode 7 is stap twee een stukje in de krant plaatsen, waarin staat dat je je naam terugclaimt. Op die manier maak je het publiekelijk kenbaar. “In jouw geval zou er staan: ‘Ik, Abel, van de familie Van Gijlswijk, claim hierbij mijn naam terug als vrij mens van vlees en bloed,'” legt Rob aan me uit. Na die advertentie heeft het Nederlandse volk zes weken om bezwaar te maken tegen jouw claim. Het is meer voor de vorm, maar voor de wet toch een verplichte stap voor de soevereine mens. “Dat is waar ik nu sta. Vorig jaar kon ik de laatste stap al zetten, maar ik heb ermee gewacht. Ik heb een tijdje alle dingen op gebied van privacy in de gaten gehouden en heb me een beetje verloren in het onderzoek. AIVD, Plasterk die liegt over de NSA. Ik wist dat mensen die hun naam claimen zich juist extra in de kijker van de regering spelen. Ik wilde eerst even wachten tot ik wist wat voor mij de consequenties zouden zijn. Ik wist dat het na de derde stap menens zou zijn.”
Nu is Rob klaar om die derde stap te zetten: een brief aan de koning sturen. Je schrijft op welke stappen je allemaal ondernomen hebt om je naam terug te claimen en waarom die stappen wettelijk verklaren dat je nu soeverein bent. Wanneer die brief eenmaal de deur uit is heeft de koning een paar weken om erop te reageren. Doet hij dat niet, dan gaat je soevereiniteit automatisch in. Op dat moment ben je niet langer een nummertje van het systeem, maar een soeverein mens van vlees en bloed.
Met soevereiniteit komt verantwoordelijkheid: je moet wel redelijk blijven. Als je opeens helemaal stopt met belasting betalen staat de belastingdienst evengoed binnen no time op de stoep en zie je dezelfde consequenties tegemoet als ieder ander. Zowel rechters als belastingadviseurs hebben soevereiniteit in het verleden aan de kant geschoven als onzin. In Amerika, waar persoonlijke soevereiniteit al langer een ding is, is de beweging door de FBI bestempeld als terroristische organisatie, omdat er op grote schaal misbruik wordt gemaakt van de nieuwe vrijheid. Zo kent de soevereiniteitsbeweging meer nadelen. Op YouTube staan genoeg filmpjes van Nederlanders die hun soevereiniteit gebruiken om hun nalatigheid te verbloemen of complottheorieën aan de man te brengen. Daarvoor kiezen ze ook nog steevast een Marco Borsato-nummer als intro, niet per se iets waar je mee geassocieerd wil worden.
Maar als je een beetje normaal doet met je vrijheid, kunnen er hier en daar zomaar onverwachts deuren opengaan. Zo claimt Luca van Dinter dat de soevereinen de RWD zo ver gekregen dat ze eigen nummerplaten op hun auto mogen voeren en is er een zaak waarin de soeverein Lucas stelt dat hij een schadevergoeding voor ontvoering door de staat – onterechte arrestatie – zonder tegenspartelen betaald heeft gekregen. Rob overweegt ondertussen om te stoppen met belasting betalen, Luca heeft de belastingdienst aangeklaagd en ikzelf heb ondertussen de documenten aangevraagd om stap 1 te voltooien. Waarom is nog niet iedereen soeverein? Goeie vraag.