22 augustus 2019 0 Door Indignatie redactie
Dankzij de belastingvrijdom voor de koning ontglippen de Nederlandse schatkist miljoenen euro, leert een blik op de historische opbouw van de koninklijke aandelenportefeuille. Via het meldpunt voor koninklijke klokkenluiders WillyLeaks wordt de omvang van de koninklijke financiële belangen zichtbaar.
‘Koning dumpt belastingmannetje’, kopte De Telegraaf op 3 mei 2016. Op basis van ‘betrouwbare bronnen rond het koningshuis’ wist de krant te melden dat het Koninklijk Huis na ruim een halve eeuw had besloten zijn belastingaangifte niet langer te laten verzorgen door het accountantsbureau KPMG-Meijburg in Amstelveen, alwaar accountant Jos de Bruyn bekend stond als de ‘boekhouder van Oranje’. Geruchten dat er een ‘zakelijk conflict’ ten grondslag lag aan de breuk konden niet worden bevestigd.
De behandeling van de meest prestigieuze klant van het belastingadviesbureau, dat sinds 1939 de aangiftes van de leden van het koninklijk huis heet te verzorgen, ging binnen Meijburg decennialang met extreme geheimhouding gepaard. ‘De medewerker die de aangifte van het Koninklijk Huis uitvoerde, beschikte over een aparte kamer met een eigen kluis’, verklapte een voormalige manager. ‘Voordat hij naar de wc ging of koffie wilde halen, moest hij eerst alle papieren in de kluis leggen en vervolgens ook zijn kamer op slot doen’.
Die extreme geheimhouding behoeft niet te verbazen, want de grootte van het vermogen van het koningshuis is zonder enige twijfel het best bewaarde geheim van Nederland. Een geheim dat niet louter een privéaangelegenheid van de Oranjes is, aangezien het privévermogen van de vorst volgens de wetgeving ‘voor zover dienstbaar aan de uitoefening van de functie’ (een rekbaar begrip) vrijgesteld is van vermogensbelasting. Daarbovenop werd verleden jaar via een onthulling van RTL bekend dat de koning dankzij een geheime afspraak uit 1973 tussen Bernhard en de regering een deel van de door hem af te dragen vermogensbelasting gecompenseerd krijgt, zonder dat het parlement hiervan op de hoogte was. Premier Rutte beloofde een verbolgen Tweede Kamer hierover nader in te lichten, maar dat is nog altijd niet afdoende gebeurd. Ook is er bij wet geen erfbelasting in het spel als de ene koning(in) sterft en de andere hem opvolgt. Daarnaast is de koning(in) vrijgesteld van schenkbelasting. Dat is alles bij elkaar een genereus pakket aan maatregelen om uit het zicht van de fiscus te schuiven met kapitaal en goederen.
Voor een privépersoon bedraagt de vermogensbelasting sinds 2017 maximaal 1,6 procent, schenk- en erfbelasting kan oplopen tot 40 procent. Schenk- en erfbelasting wordt progressief berekend, afhankelijk van de hoogte van de verkrijging en de relatie van de overledenen met de ontvanger. (Voor ondernemers bestaat er een hele trits fiscale constructies waarmee deze belastingdruk kan worden beperkt of tot in lengte van jaren uitgesteld. Daar staan dan wel weer forse rekeningen van handige fiscalisten tegenover). Al die koninklijke vrijstellingen staan dus voor geld dat de schatkist misloopt wegens het bestaan van de monarchie met haar huidige spelregels. De vraag dringt zich dan ook op over hoeveel kapitaal de Oranjes beschikken dat bij de gratie van het bestaan van de monarchie wordt onttrokken aan de schatkist.
De grootte van hetOranje-kapitaal isNederlands bestbewaarde geheim
BRIEF OP POTEN
In zijn boek Het Oranjekapitaal – een onderzoek naar het vermogen van
de invloedrijkste familie van Nederland uit 2004 schatte Oranje-watcher
Philip Dröge het door de eeuwen opgebouwde vermogen van het koningshuis
op 1,3 miljard euro. In de Quote 500 van 2016 wordt het Oranje-kapitaal
wat bescheidener op 900 miljoen euro geschat. In 2002 kwam het
Amerikaanse zakenblad Forbes in zijn spraakmakende lijst van de
mega-rijkaards op aarde nog op een bedrag van 2,5 miljard dollar voor de
Oranje-vorst. Dat leidde tot een boos telefoontje en daarop een brief
op poten van Prins Bernhard. Die deed de schatting van Forbes af als
‘belachelijk’. Aangeslagen begon Forbes het Oranje-kapitaal vervolgens
te downplayen. Erbleef opeens een armzalige 250 miljoen dollar over.
Volgens de Financial Times, die melding maakte van het contact tussen de
prins en Forbes, was het ‘enige echte geld weggestopt in een bescheiden
aandelenpakket Koninklijke
Shell en ABN Amro’. Ten bewijze van het een en ander ontving de
eindredactie van Forbes een handgeschreven brief van de prins, dienooit
publiek werd gemaakt. ‘De informatie was overtuigend, maar we geloven
nooit honderd procent van wat de mensen ons vertellen’, aldus
eindredactrice Louisa Kroll van Forbes.
PATHOLOGISCH LIEGEN
Aangezien Prins Bernhard in alle facetten van zijn turbulente levensloop de sterke neiging tot pathologisch liegen vertoonde, had men bij Forbes aan de prinselijke interventie niet al te veel waarde hoeven te hechten. Sterker nog, dat bij Forbes met veel koninklijke machtsvertoon afgedongen bedrag van 250 miljoen dollar moet gezien de historisch traceerbare opbouw van het Oranje-kapitaal werkelijk hilarisch laag worden genoemd. Of het moet zijn dat de Oranjes door de decennia heen helemaal blind zijn bestolen of al hun geld aan goede doelen dan wel drank en vrouwen hebben besteed. Voor dat laatste punt (drank en vrouwen) zijn er weliswaar verifieerbare aanwijzingen (prins Hendrik, prins Bernhard), voor de rest niet. De legendarische hebberigheid en schraperigheid die dit nobele geslacht door de eeuwen heen als een familie trekje heeft tentoongespreid, pleit ook tegen de visie dat de Oranje-miljoenen dan wel -miljarden over de balk zijn gegooid. Veel eerder ligt het voor het hand dat de BV Oranje Nassau vol gas gebruik maakt van het feit dat Nederland speciaal voor deze familie is ingericht als een privébelastingparadijs. De mededeling van Bernhard aan Forbes dat het koningshuis alleen over aandelen in Shell en ABN Amro zou beschikken, moet gezien de historisch verifieerbare opbouw van de koninklijke belangen eveneens als een fabel worden afgeschreven. Dat laat onverlet dat alleen al uit die inkomstenbronnen het kapitaal van het koningshuis aanzienlijk meer moet bedragen dan die 250 miljoen die Bernhard klaarblijkelijk noemde in zijn verklaring aan Forbes. De grootste kluif is het aandelenpakket in Koninklijke Olie/Shell. De Rijksvoorlichtingsdienst bevestigt dat het koningshuis ‘niet meer dan vijf procent’ van het aandelenkapitaal zou bezitten. Dat strookt met de wettelijke verplichting dat belangen van meer dan 5 procent dienen te worden gemeld.
Met een belang tot vijf procent kan een aandeelhouder dus onder de
radar blijven. Een belang in Shell van 5 procent zou al goed zijn voor
minstens 6 miljard euro. Een aandeel Koninklijke Olie,
dat in 1890 voor 1000 gulden was gekocht , was al in 1950 meer dan één
miljoen gulden waard, terwijl de aandeelhouder bovendien 60 jaar lang
gemiddeld per jaar een dividend zou hebben ontvangen van ongeveer 23.000
gulden per aandeel. Gedurende de twintigste eeuw was het Shell-aandeel
jaarlijks gemiddeld goed voor een dividend van 14 procent. De Sunday
Times meldde op 14 maart 2004 dat het Nederlandse koningshuis 800
miljoen euro had verloren toen het aandeel Shell even in een dipje kwam
nadat de oliemaatschappij in de clinch kwam met haar accountantsbureau
KPMG, dat niet akkoord was gegaan met cijfers aangaande de beschikbare
olievoorraad.Die daling was een tijdelijk incident, maar die 800 miljoen
verlies was een indicatie van de grootte van het belang van de Oranjes
in Shell. Zelfs bij een dalende olieprijs – zoals nu – staat een
Shell-aandeel over een langere termijn garant voor een verdubbeling van
de waarde over een periode van zeven jaar. Overigens geldt ook de Britse
koningin Elizabeth als een grootaandeelhouder in de maatschappij. Het
koninklijke belang in Shell dateert van 1890, toen de Koninklijke
Nederlandse Maatschappij tot Exploitatie van Petroleumbronnen in
Nederlands-Indië werd opgericht.
Dat was toen nog een kleine maatschappij die haar positie alleen kon consolideren dankzij een kapitaalsinjectie van ‘koning-koopman’ Willem III, die in ruil voor zijn investering vanzelfsprekend een fors belang verkreeg. Het koningshuis duikt nogmaals op in de Shell-annalen wanneer de oliemaatschappij in 1970 de Billiton maatschappij overneemt. Billiton was in 1860 opgericht met steun van Prins Hendrik alias de Zeevaarder, een broer van koning Willem III, die een belang van 40 procent in de maatschappij wordt toegedicht. Twee maanden na de oprichting verkreeg het bedrijf een ontginningsconcessie voor het eiland Billiton in Nederlands-Indië. Aldaar werden alle bestaande tinmijnen overgenomen. Het gedolven tin- en looderts werd in Nederland verwerkt. Het bedrijf legde zich in de kolonie Suriname ook toe op de winning van bauxiet, een mineraal dat essentieel is voor het produceren van aluminium, en groeide uit tot een wereldconcern met aluminiumsmelterijen in Zuid-Afrika en Mozambique, nikkelmijnen in Australië en Colombia, metaalmijnen in Zuid-Amerika, Canada en Zuid-Afrika en steenkoolmijnen in Australië, Colombia en Zuid-Afrika. Het concern verwierf daarnaast belangen in mijnen in Brazilië, Suriname, Australië en Zuid-Afrika. Shell nam de N.V. Billiton in 1970 over voor 422 miljoen gulden. Aangezien de reeds genoemde Prins Hendrik een belang van 40 procent in Biliton wordt toegedicht, moet ook hier een mega-kapitaalsvergroting ten gunste van Oranje zijn gerealiseerd. Ook wordt zo duidelijk dat de familie via meerdere spelers bij Shell betrokken was en is. In 1994 verkocht Shell het concern aan de Zwitserse multinational Gencor voor 1,2 miljard dollar.
WillyLeaks
Gesteund door tips van het publiek via het koninklijke klokkenluidersmeldpunt WillyLeaks startte ‘Indignatie’ een inventarisatie van de verborgen kosten van het koningshuis. Het onderzoek vindt plaats in opdracht van Nieuw Republikeins Genootschap. De bevindingen zullen eind dit jaar worden gepresenteerd onder auspiciën van de Alliance of Republican Movements (AERM). Doel is te komen tot een vergelijkend onderzoek naar de kosten van de koningshuizen in Groot-Brittannië, Spanje, België, Zweden, Noorwegen, Denemarken en Nederland. Vragen, tips of opmerkingen? Meld het ons via willyleaks@indignatie.nl. Alle inzendingen worden vertrouwelijk behandeld. Als u ons financieel wil ondersteunen via een donatie klik dan hier DONEREN
Via WillyLeaks, het meldpunt voor koninklijke klokkenluiders dat ‘INDIGNATIE’openstelde ten behoeve van het onderzoek naar de verborgen kosten van het koningshuis, kwamen tal van interessante tips binnen over de aandelen die de Koninklijke Hoogheden in het verleden in ieder geval hebben gehad. Volgens een van de tipgevers ontvingen de Oranjes 933 miljoen euro voor de verkoop van hun deel van ABN Amro toen het naar Royal Bank of Scotland ging. Totale dealwaarde was 72 miljard, hetgeen zou suggereren dat ze 1,2 procent in bezit hadden. Maar aangezien Koning Willem I medeoprichter van de bank was, was dat hoogstwaarschijnlijk heel wat meer. In Nederland gelden ook onder meer Philips, KLM, DSM, Heineken, Unilever en Boskalis als bedrijven waar de Oranjes aandelen in hebben of hadden. Via WillyLeaks kwamen ook berichten binnen dat het koningshuis een aanzienlijk belang heeft in het miljardenbedrijf Urenco in Almelo, producent van verrijkt uranium. Wijlen prins Friso was daar werkzaam. Door zichtbaar te maken waar de financiële belangen van de Oranjes zijn geconcentreerd, kunnen we ook hun gedragingen politiek interpreteren, aldus een van onze tipgevers via WillyLeaks. Valt het biertje van Willem Alexander met Poetin terug te voeren op een deal van Shell met het Russische Gazprom?
Belde Beatrix ‘live’ in tijdens de onderhandelingen over de verkoop van KLM aan Air France omdat ze grootaandeelhouder in de mijnen sloot en de aandeelhouders met 300 miljoen werden gecompenseerd. Daarna werd Buvermo omgedoopt in de ON Groep en werd het kapitaal dat de sluiting van de mijn had opgeleverd belegd in olie en gas op de Noordzee, aldus Dröge. Dat zorgde ervoor dat de investering al snel werd verdubbeld. Hier wijzen de signalen overigens sterk op zaken doen met voorkennis.
Internationaal worden onder meer Exxon, American Express, British Petroleum, Goldman Sachs, Morgan Stanley, Anaconda Copper Inc, US-Steel, General Motors, Fiat en Rolls Royce genoemd als bedrijven met een Oranje-belang. Het koninklijk belang in de mijnbouwmaatschappij van de Rockefellerdynastie zou dateren uit 1943, toen 14 procent van Anaconda werd gekocht via de Nederlandse ambassadeur in de Verenigde Staten, die klaarblijkelijk door de koninklijke familie in ballingschap was ingeschakeld om de aandelenportefeuille breder te spreiden. Het ging om een aankoop ter waarde van meer dan 80 miljoen dollar. Het zakenblad Fortune meldde deze aankoop in de editie van 12 oktober 1987. De Oranjes schijnen hun geld goed onder elkaar te hebben verdeeld. Dat doen ze al sinds oudsher. Zo stond prins Frederik, een oom van koning Willem III, in 1861 met een persoonlijk vermogen van 30 miljoen gulden te boek als de rijkste Nederlander en niet de koning zelf. In onze tijd was het Goldman Sachs-werknemer wijlen prins Friso die als de beheerder van het familiekapitaal te boek stond, en hij was vanwege zijn huwelijk met Mabel Wisse Smit uitgesloten van de erfopvolging.
BELANGEN ONZICHTBAAR GEMAAKT
Familiekapitaal van de Oranjes is dus iets anders dan het kapitaal
van de koning. Bijkomend probleem is dat de belangen ook zoveel mogelijk
onzichtbaar zijn gemaakt. Premier Rutte verklaarde in 2012 in de Tweede
Kamer dat de financiële belangen van de koning veelal weggestopt zijn
in beheersstichtingen die niet meer terug te voeren zijn op personen.
Dat werd ook bevestigd in een rapport in 2015 door de Algemene
Bestuursdienst ABD, een collectieve denktank van topambtenaren die was
ingeschakeld om de belangvrijdom van het koningshuis te voorzien van een
onderbouwing. In hun rapport ‘Begroting van de Koning Evaluatie
begroting van de Koning en onderzoek rationale van belastingvrijdom en
hoogte grondwettelijke uitkeringen’ schreven de ABD-ambtenaren Geert van
Maanen en Marcel van Gastel: ‘Indien de belastingvrijdom zou vervallen
voor de vermogensbestanddelen die dienstbaar zijn aan de uitoefening van
de functie, lijkt dat
geen gevolgen te hebben aangezien deze zijn ondergebracht in
stichtingen’. Met andere woorden: ook in het geval dat tweederde van de
Tweede Kamer zou instemmen met een wijziging van de Grondwet om de
belastingvrijdom van de koning af te schaffen zou het Oranje-kapitaal
niet traceerbaar zijn. Anderzijds lijkt het zeer onwaarschijnlijk dat
het koningshuis niet zou willen profiteren van het voor de koning zo
gunstige belastingklimaat. Om het kapitaal te beschermen tegen de fiscus
en tegen de openbaarheid, zal het toch zaak zijn zoveel mogelijk ervan
te concentreren onder de kroon.
ACHTERHAALDE WETGEVING
Het zijn niet de minste stemmen die zich de afgelopen tijd hebben
gekeerd tegen deze belastingvrijheid. In zijn in 2014 verschenen werk
Inkomstenbelasting 2001 uitte emeritus-hoogleraar Leo Stevens, die
kroonlid is van de Sociaal-Economische Raad (SER) en betrokken was bij
de herziening van het Nederlandse inkomstenbelastingstelsel in 2001,
stevige kritiek op de ‘achterhaalde’ wetgeving inzake de fiscale positie
koninklijk huis. ‘Het is opmerkelijk dat in 2008 bij herziening van het
financieel statuut niet tevens de gelegenheid te baat is genomen de
achterhaalde fiscale
regels rond het koninklijk huis bij de tijd te brengen door daarvoor een
eigentijdse regeling te treffen’, aldus Stevens. ‘Het onbelast laten
van het koninklijk vermogen is niet in overeenstemming met de Wet IB
2001. Opmerkelijk is dat dit nog steeds niet is gebeurd. Ook Hoogleraar
Algemeen Belastingrecht Henk Vording van de Universiteit van Leiden liet
zich in die richting uit in zijn artikel ‘De fiscale positie van de
Koning’ in het Weekblad voor Fiscaal Recht. Hij opperde daarin kritisch
te kijken naar de ‘vrijstellingen in de vermogenssfeer’ van de koning.
12 MILJARD
Volgens een van onze tipgevers bij WillyLeaks zijn er op grond van de
historische opbouw van de Oranje-aandelenportefeuille sinds Koning
Willem I schattingen te maken in de orde van een waarde van 12 miljard
euro. Dat is wellicht een even overtrokken bedrag als de 250 miljoen die
Bernhard in 2004 door de strot van de Forbes-redactie duwde, maar koude
logica doet toch vermoeden dat de eerste optie dichterbij de realiteit
staat dan de tweede. Als de manmoedige geluiden uit de Tweede Kamer om
een einde te maken aan de belastingvrijheid van de Oranjes toch eens tot
politieke daden zou leiden, zou de Nederlandse schatkist een leuke
vervangende inkomstenbron voor de tanende Groningse gasbel hebben
gevonden. Zo bedraagt de gemiste belasting bij een (door Bernhard bijeen
gelogen) vermogen van slechts 250 miljoen euro al ruim 4 miljoen euro
per jaar. Bij 1 miljard vermogen loopt de schatkist jaarlijks ruim 16
miljoen inkomsten mis, dat is al bijna gelijk aan het salaris van het
volledige personeelsbestand van de Oranjes. Het werkelijke vermogen is
waarschijnlijk zó hoog, dat met de daarover verschuldigde
vermogensbelasting
desgewenst alle kosten van het Koningshuis kunnen worden voldaan. Kunnen
de Oranjes mooi hun eigen Koninklijke broek gaan ophouden.